| Magnes |
| ciągle nie ma czasu |
|
| |
| Dołączył: 10 Sie 2005 |
| Posty: 1940 |
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 4 razy
Ostrzeżeń: 0/3
|
| Skąd: wiocha na Śl. |
|
|
 |
|
 |
|
System wrzuciłem do działu humoru Wieży Snów, jest napisany w ciągu godziny (po wcześniejszym odrzuceniu dwóch innych wersji). Chcę z niego ostatecznie zrobić PDF jednostronicowy albo dwu, ale muszę rzecz dopracować i przetestować. Napiszcie jakieś sugestie i co o gierce sądzicie:
Wyhoduj własnego pasożyta
najmniejsza gra fabularna we wszechświecie Zielonego Robaka (to nasz, jakby ktoś nie wiedział, Hurkerliańskie Larwy mają dziwne pomysły na nazwy)
Każdy z graczy wciela się w obcego, który zapisał się na półroczny kurs „Wyhoduj własnego pasożyta”. Celem uczestników jest posiadanie pod koniec gry większego, bardziej przerażającego i obleśnego robaka we wnętrznościach (tudzież zewnętrznościach w przypadku Wywrotowców z Ridla). Jeden z graczy zostaje Lektorem (odpowiednikiem Mistrza Gry), który kurs prowadzi.
Wymagania
Kartki w kratkę i dużo małych karteczek, woreczek albo skrzynka z zamknięciem na karteczki, sporo kostek sześciennych (można sobie poradzić nawet z jedną, ale nie będzie to łatwe), dwie kostki dwudziestościenne oraz kilku graczy (co najmniej trzech) i trochę wolnego czasu. No i oczywiście chęć wyhodowania własnego pasożyta.
Początek
1. Każdy z graczy wymyśla nazwę rasy swojego obcego (może to być np. Żygacz Workowaty z Beta Tegeuse).
2. Gracze wypisują na kartce w kratkę wszystkie możliwe elementy budowy obcego (jedna pod drugą): głowa, jelito, macka, mózg, mięśnie, nerka, noga, nos, oko, ogon, płuca, ręka, skóra, skrzela, układ rozrodczy, uszy, wątroba, żołądek.
3. Teraz każdy rozdziela dwadzieścia punktów na poszczególne części (niektóre zostawia puste, jeśli obcy nie posiada np. macek). Punkty określają liczność narządu, organu lub po prostu części ciała, zaznacza się je w postaci pustego kwadracika obok nazwy elementu.
Przebieg
Gra przebiega w postaci cyklu cotygodniowych spotkań, na których gracze opisują swoje objawy oraz działanie pasożytów, antybiotyków i różne zdarzenia, które miały miejsce i (zazwyczaj) pogorszyły ich stan. Wygrywa osobnik z najbardziej zaatakowanym pasożytami organizmem (największa suma punktów), po określonej z góry liczbie spotkań (np. sześć lub dwanaście). Obcy, któremu obumrą wszystkie części ciała, może brać udział w spotkaniach, ale nie może być wyznaczany na Zwierzającego się.
Zainfekowany pasożytem element oznacza się liczbą określającą siłę infekcji, zaś obumarły zakreśla iksem. Jeśli element zostanie wyleczony (lub zmieni się jego stopień infekcji), zamalowuje się kwadracik i domalowuje nowy.
Spotkanie
1. Tworzenie karteczek: Każdy z graczy zapisuje na karteczkach wymyślony przez siebie antybiotyk, pasożyta i zdarzenie. Karteczki wrzuca do worka (lub skrzynki), z której będzie się losować. Pasożyta opisuje nazwa oraz trzy części ciała, które infekuje i trzy, których nie infekuje. Antybiotyk to nazwa oraz opis co leczy (trzy części) oraz na co działa pogarszająco (jedna rzecz). Zdarzenie to po prostu nazwa (np. „Wzdęcie uszne”).
2. Gracze dostają po dwie kostki k6. PG wybiera pierwszego gracza, wybrany zaś po swojej turze wybiera następnego. Spotkanie toczy się, aż zabraknie karteczek w puli. Po spotkaniu każde zainfekowane miejsce zyskuje jeden punkt dodatkowo, a gracze odzyskują zużyte kostki.
3. Zwierzający się (czyli wybrany gracz) w swojej turze:
– bierze losową karteczkę
– pokazuje wszystkim albo odczytuje na głos
– jeśli karteczka zawiera pasożyta, opisuje objawy jego działania (w tym, które części ciała atakuje), jeśli zawiera antybiotyk także opisuje działanie, mówi co antybiotyk leczy albo co pogarsza, w przypadku zdarzenia opisuje co zdarzenie robi (może dodawać lub odejmować kwadraty poprzez powiększanie organów lub mutacje, ożywiać zniszczone części ciała albo odwrotnie, niszczyć)
– teraz następuje licytacja: PG ocenia opis gracza i może (jeśli jest dobry) poprzeć go kostkami, zaakceptować albo sprzeciwić się kostkami (jeśli jest zły) – PG ma trzy kostki do rozdysponowania, nie traci ich, może ich używać wielokrotnie podczas spotkania.
– gracze (w tym Zwierzający się) mogą także poprzeć lub sprzeciwić się swoimi kostkami, ale raz użyte nie mogą być już użyte na tym spotkaniu
– następuje rzut kostkami popierającymi i sprzeciwiającymi się oraz dwoma kostkami k20 – jeśli wypadło więcej w sumie oczek na popierających i dwudziestościennych niż na sprzeciwiających, gracz wygrywa. Może dodać sobie lub odjąć punkty według wcześniejszego opisu w liczbie równej mniejszej z wartości wylosowanych na kostkach k20. Jeśli przegra, nie dzieje się nic.
– następnie ma miejsce badanie lekarskie, gracz na każdy zainfekowany kwadrat rzuca k20 i jeśli wypadło mniej niż wartość w kwadracie, to dana część ciała obumiera (zostaje przekreślona i już się nie liczy)
Cel
Celem gry jest przeżycie wszystkich spotkań oraz wyhodowanie największego pasożyta – czyli uzyskanie największej sumy punktów infekcji na wszystkich kwadratach. |
|
