autorskie.wieza.org

beacon · Administratore

Cóż, jako że robię wycieczki osobiste, jestem gnojkiem i Kvokul się na mnie obraził, pozostaje mi wycofać się z dyskusji z jasną deklaracją:

Uważam każdy sposób grania w RPG za równie dojrzały. Turlanie, picie piwa i jedzenie czipsów, opowieść, klimat, mrok - na wszystko to jest miejsce. Miernikiem dojrzałości jest umiejętność akceptacji wszystkiego jako tak samo uprawnionego, bez epitetów o "dojrzałości" itd.

Thronaar · większy pożeracz systemów

To ja wrócę do dyskusji.

Mi się nie podoba dawanie PD za zabijanie potworów wg. tabel. Jedną z ważniejszych części gry jest wygrywanie, a najczęściej wzrost poziomu doświadczenia jest tego odzwierciedleniem w RPG. Gdy pograłem dłużej w D&D zobaczyłem jaki to ma wpływ na sesje, gdy MG po walkach kalkulował kto ile zdobył PD i wszyscy levelovali.

Kvokul · zerkający na systemy

craven: czy ty masz jakiś problem z ludźmi mającymi inne zdanie niż ty?

beacon: jak mówiłem, ja się do Ciebie konkretnie nie odzywam, tylko mówię o tym, że wg mnie, JA i moi znajomi rozwineliśmy się w kierunku nie uzywania kostek. I że jest nam lepiej.

cactusse: ja wbrew pozorom zdaję sobie sprawę z tego jak RPG się rozwineło, ale jak już mówiłem wyrażam moją opinię na ten temat.

I fajnie, że macie inne zdanie - ale moje się nie zmieni raczej i tyle. Jak już mówiłem, rozumiem.

Uogólniając:
nie podoba mi się to, że coraz trudniej grać bez znajomości konkretnego systemu i to, ze systemy sa coraz bardziej nastawione na graczy którzy mają mnóstwo czasu, żeby sie z nimi zapoznać. stają się też oni bardziej efektywni, bo sobie posiedzieli z Excelem, a nie dlatego, że mają fajną postać.

Co więcej - im bardziej wydumana mechanika, tym trudniej nowej osobie zacząć grać. Fajnie: Was na forum, którzy znacie mnóstwo systemów pewnie ucieszy to, że w systemie można uzyc 10 różnych kostek a każda w zależności od koloru, kształu i miejsca gdzie upadnie daje inną informację.

I teraz pomyście troche o osobie, która siada do stołu pierwszy, drugi raz i chciałaby sobie pograć. I dowiaduje się, że w sumie nie jest ważne czy gra elfem, smokiem, wampirem czy pękniętą prezerwatywą, ważne natomiast jest to, że kolega, który nie ma żadnego hobby, nie uprawia sportu i nie robi w zasadzie nic poza ślinieniem się do rozkładówek pism pornograficznych i czytaniem cholernych podręczników do RPG może z nią zrobić co chce - bo ma lepsze skille, bo się doczytał.
I najważniejsze w kreacji jej postaci jest to, że musi pamietać, że szósta różowa kostka w zielone grochy oznacza jej punky życia podzielone przez długość siekiery.
A ona chciała tylko zagrać elfem.

I weź jej człowieku tłumacz, że jak wygra inicjatywę w Warhu 2ed to najbardziej opłaca sie czekać a nie atakować, a że jak juz jest magiem to idealna strategia to w rundzie jeden czar jeden atak mieczem i jeden unik i jedno parowanie. Ratunku!

Obecne systemy coraz bardziej przypominają mi scenę z "Sword for the king" gdzie młody artur pyta czy bedzie mógł oś w życiu osiągnąć a Mądra Sowa odpowiada mu: "tak, tylko na początku musisz to przeczytać" wskazujac na 30 metrową pryzme książek.

OK - podkreślam: zabawa w mechanikę może być ciekawa, ale jak mówiłem - gracze muszą wiedzieć co ich czeka, a nie mieć obiecanej jednej rzeczy i żeby ich spotykała druga.

Acha - dlaczego LARPy? bo na nich najbardziej widać, jaka jest irracjonalna przewaga graczy znających mechanikę nad nieznającymi. do tego gracze tam walczą pomiędzy sobą.

Craven · większy pożeracz systemów

beacon · Administratore

Kvokul,

podasz jakieś przykłady na to, że systemy robią się coraz trudniejsze? Wg mnie są i takie, które są skomplikowane (DeDeki) i takie, które są banalnie proste (FATE). Oba są relatywnie nowe (patrząc na ostatnie edycje). Trzeba tylko odpowiednio wybierać. Mechanika obu jest darmowa, więc nawet na dobrą sprawę nie trzeba dla testowania samego ściągać sobie podręczników zza granicy.

Poruszasz się w jakimś wirtualnym świecie, na którego podstawie budujesz sobie jakieś tezy. Tezy pozbawione argumentów.

Ponawiam pytanie: podaj argument, że systemy robią się coraz bardziej nieprzystępne. Według mnie erpegi idą w różnych kierunkach: komplikacji pod kątem gamismu i symplifikacji pod kątem innych typów graczy.

I jak jeszcze raz wyjedziesz z wartościującym komentarzem jak ten:

Thronaar · większy pożeracz systemów

@Craven

Różnicowanie ilości doświadczenia zależnie od tego co się robiło na sesji uważam za coś dobrego. Uczestnictwo w jakiś wydarzeniach, wpływanie na nie, dobre pomysły i odgrywanie powinno być nagradzane nie tylko złotem w sakiewce, ale właśnie PD (znak, że postać się rozwija). Ciekawy motyw może być z nagradzaniem w inny sposób, to chyba w FATE dawano punkty, które można było użyć w testach.

Magnes · ciągle nie ma czasu

FATE nie wydaje mi się prosty, wręcz odwrotnie. Ale nie oglądałem najnowszej edycji.

beacon · Administratore

Jest trochę bardziej rozbudowana, ale większość rzeczy to moduły, które można ignorować. Prosta i lekka tak czy siak.

Dakarai · przybysz

Hehe, ale już ten temat się nazakręcał.

To ja się spróbuję wypowiedzieć i nie gadać tylko o Burning Empires, którymi ostatnio jestem zachwycony.

A więc Burningi są zajebiste Wink

bo:
- podział na różne rodzaje scen i ograniczona ich ilość - chroni dostęp graczy do pierwszego planu i narzuca tempo rozgrywce.
- Ustalanie stawek przed rzutem, pozytywnych i negatywnych. Zajebiste, wreszcie nie rzuca się o pierdoły tylko o rzeczy które mają znaczenie i konsekwencje.
- Beliefy i instincty - wreszcie psychologia postaci która nie jest przykrym ograniczeniem ale fajnym narzędzie do rozgrywania i odgrywania. Sporą nowością jest nacisk *nie* na cechy jak w większościach systemów ale na cele i motywacje.

Poaz tym lubię (nie tylko w burningach):
-atuty, traity, sztuczki i tym podobne badziewia. Tak wiem, zabierają masę miejsca, są wylęgarnią kombosów i mają pare innych wad. Ale lubie to poczucie unikalności i "tylko ja to potrafię" jakie z nimi przychodzi.
- abstrakcyjne ogólne mechaniki, gdzie to co dokładnie oznacza rzut jest pozostawione opisowi i interpretacji (zamiast mozolnego rzucania że cios trafił w lewą rzepkę, omijając lub nie zbroję, lekko, i zadał tyle a tyle obrażeń).

Nienawidzę płonącą nienawiścią tysiąca słońc:
- Niezbalansowanego tworzenia postaci. Zwłaszcza rozbieżności między kosztami w punktach tworzenia postaci a kosztami w expach (najbardziej winne są tu fading sunsy, ale też cyberpunk, neuroshima/monastyr, WoD i wiele innych). Później wychodzą zamiast postaci jakieś potworki, bo w wodzie bardziej się opłaca mieć staty na 5/1/1 niż np 2/3/2, a w cyberze najlepiej startować z umiejętnościami na 10.
Powiązany jest z tym problem umiejętności-zapchajdziur.
Każdy system w którym jest duża swoboda tworzenia postaci powinien mieć wskazówki jak nie spieprzyć sobie postaci, i co jest ważne a co mniej.
- Realizmu na siłę. Wg mnie gry powinny być przede wszystkim interesujące, wciągające, dające dużo możliwości, a często realizm w tym przeszkadza, a nie wspomaga.

kaellion · zerkający na systemy

Jagmin · większy pożeracz systemów