autorskie.wieza.org

Farvus · degustator autorek

Chciałbym spisać tu moją metodę i luźne spostrzeżenia odnośnie zabieranie się za opis świata. Co prawda żadnym autorytetem w tej dziedzinie nie jestem ale coś już tam wiem Very Happy

. Nie traktuje tego jako poradnik czy jedyny sposób. Zapraszam jednocześnie do dzielenia się swoim.

Dla mnie charakterystyczne są cztery etapy.

1. Pomysł czyli Konwencja+Klimat - etap najważniejszy bo określa główny korzeń świata. Konwencja jest jak geny w poszczególnych komórkach ciała. Na każdym etapie ustala jak to wszystko będzie rosnąć, na co autor będzie chciał położyć większy nacisk i temu podobne szczegóły. Warto wspomnieć że konwencja powinna być bardziej szczegółowo ustalona niż na przykład dark fantasy. W końcu mamy Warhammera i Monastyra. Chociaż te systemy są pod tym wzgędem takie same (dark fantasy) to jednak zupełnie inne. Czasami taki świat może się wręcz nie mieścić w danej konwencji albo znajdować między jedną a drugą. Nie przeszkadza to w jego odbiorze o ile jest dosyć charaktyrystyczny. Tu przechodzimy do kolejnej drugiej części etapu jaką jest klimat. Wracając do powyższego przykładu z dark fantasy klimat może być na chociażby "gotycki", grim&gritty, horror etc. Można go nawet nie dać się sklasyfikować.
Przedstawiłem to w kolejności żeby łatwiej było ustalić co jest czym. Zazwyczaj jednak gdy mamy pomysł na jakiś świat, jest on już od razu nierozłączną sumą konwencji i klimatu. Nie ważna jest przy tym szczegółowa historia świata czy geografia. To coś więcej. Istnieje niemalże między słowami a właściwe tego przedstawienie będzie wymagało objętości całego podręcznika.

2. Zbiórka haseł - ten etap dosyć płynnie łączy się z pierwszym. Gdy mamy już pomysł na świat to wiemy co charakterystycznego dla tego pomysłu się pojawi. W egzotycznym świecie plemion (heroic fantasy) będziemy mieli niekończącą się dżunglę, duchy opiekuńcze, szamanów, magie rytualną, broń w postaci dmuchawek i różnych przyzdobionych piórami toporków kamiennych, składanie ofiar z ludzi, rytuały plemienne, kontynentalną pogodę, polowania na dziką zwierzynę i wiele innych. Dodatkowymi elementami które wrzucimy do wspólnego worka jest idea bohatera/drużyny (w Zewie Cthulhu są badacze tajemnic a w Warhammerze poszukiwacze przygód). To może określać jakie będą dostępne profesje/archetypy. Rodzaje profesji mogą również wynikać z przekroju społeczeństwa w danym świecie.
W kolejnych etapach będzie się oczywiście wpadać na nowe hasła tworzące różnorodność świata.

3. Wszystko po trochu - ta metoda jest opcjonalna jednak uważam że najbardziej optymalna. Chodzi konkretniej o to by na tym etapie nie zapędzać się z tworzeniem długich opisów. Tak jak przy rysowaniu wychodzi się od największych tworów a dopiero potem zwraca uwagę na szczegóły. Wracając do powyższego pomysłu z światem plemion mamy z początku Wielką Dżunglę. Ta dżungla podzielona jest między ileś tam plemion (ile?). Posiada również jakieś charakterystyczne lokacje i większe obszary. Każdy ważniejszy skłądnik opisujemy ale ograniczając się tylko i wyłącznie do kilku zdań. Potem przechodzimy do następnego aż będziemy mieli Podstawowy komplet. Poboczne mniej ważne elementy świata (zarówno geograficzne jak i historyczne) pozostawiamy na później.

4. Rozwinięcie - każdy z opisanych w trzecim etapie elementów świata (miasta, państwa, frakcje, okresy historyczne) jest krótki ale jednocześnie powinien działać na wyobraźnię. Pozoli nam to w czwartym etapie troche popuścić wodze fantazji i stworzyć bardziej szczegółowy opis. Chociażby coś takiego że w środku Wielkiej Dżungli jest na wpół zamieszkane tajemnicze kamienne miasto. Rodzą się więc pytania. Z jakiego typu kamienia? Czy jest duże? Jeśli jest na wpół opuszczone to pewnie osłabione. Czemu opuścili to miasto (zaraza, wojna, głód, kataklizm). Tutaj powody mogą być powiązane z ogólną historią świata Wielkiej Dżunglii z trzeciego etapu.
Dzięki Podstawowym komplecie mamy już jakiś kontekst. Dana organizacja może być wroga w stosunku do innej. Jej siedziba najlepiej leży w tym a tym miejscu. Mogą do niej przystąpić te a te rasy (jeśli wogóle są) czy profesje (jakie ustaliliśmy wcześniej). Powstaje sieć zależności które sprawiają że w świat zaczyna żyć. Jedni nie lubią drugich, drudzy są zależni od trzecich. Jeśli ustawimy dane miasto w Krainie Mgieł to będzie Zamglone Miasto w którym łatwo się zgubić. Posiada ono również wysokie wieże żeby lepiej orientować się co dzieje się za granicą krainy.
W ten sposób wynajdując kolejne szczegóły świat niemalże sam zaczyna się pisać. Na samym końcu Podstawowy komplet rozrasta się do Pełnego kompletu. Staram się w podręczniku oprócz tego wszystkiego pisać językiem zabarwionym emocjonalnie w oparciu o konwencję. Łatwiej łapie się klimat. Mogą w tym pomóc wstawki z opowiadaniami czy subjektywnymi wypowiedziami mieszkańców tworzonego świata.

Wydaje mi się że duże odstępstwo od tej kolejności może rodzić potem problemy ze spójnością. Na przykład niektórzy zaczynają od szczegółowego opisania historii (czwarty etap) podczas gdy świat nie ma tego smaczku, który tworzy się w pierwszym etapie. Tak samo zaczynanie od listy broni czy kilku ras do świata fantasy. Mam nadzieje że ten podział komuś pomoże w tworzeniu autorskiego. Pominąłem kwestie dotyczące mechaniki ale to już osobny temat. Chyba najlepiej zabrać się za nią równolegle z opisem świata po trzecim etapie.

beacon · Administratore

Ja robię to tak:

1. Kmina, bez niej ani rusz. Jest to natchnienie, jakiś impuls. Czasem to film, czasem zwykłe zdanie, które w jakiś sposób budzi moją wyobraźnię do jakiejś konkretnej pracy. Od tego się zaczyna.

2. Debata - niekoniecznie z innymi, czasem sam w duchu odpowiadam sobie na pytania odnośnie konwencji, założeń, mechaniki, takich dupereli.

3. Burza na kartce - wypisuję jakieś współczynniki postaci, supermoce, takie duperele

4. Spisywanie - najmozolniejszy i najmniej twórczy, co za tym idzie najnudniejszy, proces tworzenia świata. Zapisuję swoje wypociny na kompie, dbam o ich formę, aby były czytelne, jasne i trzymały się stylu. Generalnie często na tym etapie się wykładam.

Gerion · zerkający na systemy

Cóż, jak zawsze polecę samo źródło, czyli orgomną robotę Patrycji Wrede sprzed 9 lat (tak tak wapniaki). Jest to zestaw pytań i odpowiedzi dotyczący kreacji świata fantasy.
Polecam zawsze wszystki ludkom ze słomianym zapałem "wymyśliłem fajnego erpega" Wink

A oto [link widoczny dla zalogowanych] Na zdrowie.

pozdrawiam
Gerion

Craven · większy pożeracz systemów

Nic nowego tu nie napiszę. Po prostu systemu nie można robić bez bardzo dokładnego przemyślenia i przygotowań. Zasada "od ogółu do szczegółu" jest tu baaardzo zalecana. Zapewnia to konsekwencję i spójność.

Magnes · ciągle nie ma czasu

Dodam tylko, że ja czasem wymyślam sobie w głowie wizualizację jakiegoś miejsca ze świata / postaci - czegoś związanego ze światem w postaci np. sceny z filmu. W przypadku Nieboraków 2 przypomina to zazwyczaj zrzuty z anime Hayao Myiazakiego (taka wskazówka dla rysowników Wink

), w przypadku innych systemów np. przypypany piaskiem bunkier na pustyni z potarganą Polską flagą (nie pytajcie, system nigdy nie powstał, ale prowadziłem w niego PBEMa).
Czyli u mnie wyglądałoby to tak (w różnej kolejności):
- Scena (tak jak opisałem wyżej)
- Klimat/tematyka (np. bajkowy steampunk - takie coś mi ostatnio po głowie chodzi)
- Cała reszta Smile

kaellion · zerkający na systemy

To ja polecę fajną stronkę z odnośnikami [link widoczny dla zalogowanych]. Naprawdę dużo ciekawostek dla tworzących nie tylko światy fantasy ale i inne.

Co zaś się tyczy tematu. To generalnie się zgadzam. Na początku jest klimat, ogólne informacje o świecie, a dopiero potem szczegóły. Ale zawsze na początku jest pomysł (najczęściej po przeczytaniu jakiejś książki lub po jakimś filmie) jakiś szczegół na podstawie którego obudowuję potem świat. Tak powstało kilka pomysłów na jednostrzałówki z zakręconym światem.

Ethel · zerkający na systemy

Farvus · degustator autorek

Spotkałem się też z dwoma podejściami do historii. Pisząc ją wpierw uzyskuje się w trakcie kształt świata teraźniejszego. Jeśli natomiast pisze się ją w drugiej kolejności to dopasowuje się ją do ustalonego wcześniej stanu obecnego. Ten pierwszy przypadek jest wygodny, jednak oznacza że ktoś nie ma konkretnej wizji systemu bo ta dopiero ma powstać.
Czasami historia jest przydatna ale według mnie w stosunku do czasu rzeczywistego ma wartość drugorzędną (również jeśli chodzi o kolejność w pisaniu). W różnych systemach przeprowadzałem sesje i nie było potrzeby tłumaczenia graczom jakiegoś fragmentu historii. Jeśli już to bardziej jakaś lokalna stworzona naprędce przez MG.

beacon · Administratore

Historia w rpg jest nudna. Wydaje mi się, że najlepsze jest skrótowe, po łebkach, opisanie tego co się działo i wystarczy. Inaczej można się zanudzić...

Magnes · ciągle nie ma czasu

Hehe, ja napisałem 40 stron (w Wordzie) historii świata. BARDZO się przydaje przy wymyślaniu scenariuszy (można nawiązać do wielkich wydarzeń historii, przedmiotów, postaci, bogów itp.), oczywiście do podręcznika RPG się nie nadaje, ale to świat na użytek własny.

kaellion · zerkający na systemy

Tak, historia jest ważna. I to nawet w światach fantasy. Podboje, powstania i upadki imperiów, kolonizacja itp. Wielkie bitwy, sławne postacie, itp.
Jeszcze ważniejsza historia jest w światach S-F czy cyberpunkowych. Jak się rozwija świat (wszechświat) itp.

Zresztą jeden MG z wydarzeń historycznych będzie korzystał często inny wcale.

Jedno co mnie denerwuje w światach fantasy to opisywanie dokładnie wydarzeń z przed kilku tysięcy lat a najnowsza historia jest traktowana po łebkach.

Jak wymyślałem swój świat fantasy to przyjąłem pewne założenia. Tuż po stworzeniu świata bogowie umieścili rasy w raju. Jednak w wyniku zatargów pomiędzy rasami zostały one rozdzielone, a wiedza o innych rasach przetrwała jedynie w legendach. Jednak w wyniku niesnasek (walki, bunty, ekspansja), poszczególne odrzucone przez innych nacje trafiły w końcu na Zapomniane Wyspy, z których wedle legend wiedzie najkrótsza droga do rajskiej krainy (przez trzewia ziemi = krainę umarłych). No i opisałem ogólnie jak były kolonizowane wyspy (lata, wydarzenia) aż do sytuacji obecnej (doszło do przemieszania się kilku nacji, upadło wiele księstw i dwa imperia).
Opis historii to wstęp do opisu zależności, polityki, układów, niesnasek pomiędzy istniejącymi władcami i mieszkańcami. Wszystko to okraszone dużą ilością legend i podań.

Z kolei w chodzącym mi po głowie już od bardzo długiego czasu pomyśle na system hard s-f widziałem jaką chcę mieć ogólnie sytuację polityczno społeczną i pisanie historii sprowadza się do uwiarygodnienia tej wizji (wraz z uwzględnieniem postępu technologicznego, zmian społecznych itp.)

Więc nie zgadzam się z tym że historia to zbędne marnowanie czasu autorów. Bo wychodzą potem z tego takie kwiatki jak np. Kryształy Czasu gdzie poziom techniczny stoi od kilku tysięcy lat na stałym poziomie, a wszystkim włada bóg-imperator Katan.

Farvus · degustator autorek

Tylko że znacznie ważniejszy jest ostateczny wynik rozwoju świata bo w tym okresie będą się działy przygody. Bywa tak że w niektórych autorskich historia zajmuje kilka razy więcej objętości podręcznika niż sam opis geografii, kultury, zwyczajów i innych dosyć istotnych informacji. Tymczasem jak wspomniał beacon dłuższa historia robi się nudna. Według mnie najlepiej jeśli w takim podręczniku (bo chodzi mi głównie o autorskie robione również dla innych) zamieszczone są najistotniejsze wydarzenia dla świata. Resztę produkuje wyobraźnia.

Pozdrawiam, Farvus.

kaellion · zerkający na systemy

No równowage trzeba utrzymać, nie mówię że historia to powinno być pół podręcznika. Jednak jest ważna. I tak jak pisałęm winno być tak, że dawne dzieje są opisane mniej dokładnie niż dzieje najnowsze (bo dla mnie akurat ważne że granica przesunęła się jakieś 10 lat temu a rdzenna ludność jest mniej poważana przez najeźdźcę, czy też że pomimo pokoju mędzy królestwami to jednak w wyniku dawnych niesnasek i zatargów obie nacje nie dażą siebie sympatią). Ale to juz powoli wykracza poza rys historyczny a staje się opisem aktualnej sytuacji danego kraju, świata itp.

quad · zerkający na systemy

Według mnie dobrze opisana historia najbardziej potrzebna jest twórcy, jeżeli mamy wszystko logicznie i sprawnie obmyślone czasy "obecne" stają się bardzo łatwe do stworzenia na zasadzie wynikania. Ułatwia też sprawę generowania settingów dla danego systemu: zawsze można grać w ten sam system w kilk różnych układach.
Z drugiej jednak strony czytający podręczniki nie zawsze chcą poznawać całą historię na raz, mądrym ruchem wydaje mi się stworzenie szkieletu historycznego w którym zawrzemy najważniejsze wydarzenia a reszte specyficznych wydarzeń historycznych zamieścić w odpowiednich rozdziałach (np. historia odkrycia magii w rodziale o czarodziejach Wink

) w ten sposób czytający poznaje całą hisorię jakby przypadkiem - nie działa to tak deprymująco jak perspektywa przeczytania 30 stron na raz Wink

Ethel · zerkający na systemy

Dodam jeszcze że wielkość histori powinna być zależna do każdej gry. Jeśli tworzymy realm w którym gracze mają być ogromnymi bohaterami od których zależą losy całego świata, dodatkowo gra jest bardziej taka jakby ... niewiem jakie słowo wstawić, coś w stylu wzniosła, ważna, poważna) i gra ogólnie ma mieć charakter wzniosłej opowieści ... a nie zwykła siekanina potworków lub losy z życia malutkich nic nieznaczących ludzików, no to wtedy historia najważniejsza, jeśli jest odwrotnie i w grze bohaterowie są nieznanymi malutkimi szarymi poszukiwaczami przygód, no to wtedy historie można ograniczyć do minimum i skupić się na wydarzeniach wokół bohaterów :]

Moje małe zdanie :]

boHaterowie. Pisz ortograficznie! - El Admin Grande beacon.