autorskie.wieza.org

malkav · pożeracz systemów

A to całkiem ciekawy pomysł, z tym że nie da się wyrzucić wyników zakończonych na 9 i 0

malkav · pożeracz systemów

W sumie to przyszedł mi do głowy pewien pomysł w sprawie mechaniki. Może tak jak jest w świecie mroku. Zostawić zasady d8 co do poziomów trudności czyli 0-8, a rzucać tyloma kostkami ile ma się wartiści cechy, czyli WoDowy system tylko z kostkami k8 zamiast k10 i nieco zmodyfikowanym systemem sukcesowania. A umiejętności dawały by modyfikator do stopnia trudności zamiast dodatkowych kostech, co pozwoliło by utrzymać się przy 4~5 kostkach.

beacon · Administratore

Wasze rozwiązania to jedynie inne sposoby zrobienia podstawowego rozstrzygania sytuacji wątpliwych. Ale może coś wspomagającego tworzenie fabuły, albo humoru?

Luźna sugestia...

malkav · pożeracz systemów

hmmm... co gdyby po uzyskaniu magiczej ósemki to gracz miał zdecydować o efekcie?

Magnes · ciągle nie ma czasu

To ostatnie już kombinowałem, przy wypadnięciu dwóch ósemek przy rzucie dwoma kostkami chciałem tak wprowadzić i zapewne taką możliwość będzie, może wyjść coś zabawnego z tego.
Odnośnie rzutów wodowskich: mało kto ma więcej niż jedną ósemkę, kupowanie 10 ósemek specjalnie do nieboraków może zniechęcić.

PS. Czy do Nieboraków dałoby się dopasować FATE albo Fudge? Bo nad tym też się zastanawiałem, nad stylem rzutów.
Same kreowanie klimatu, to głównie ósemka - jakoś zmodyfikować by trzeba było pomysł z klimatami z pierwszej edycji oraz dać graczom możliwość wpływania na akcję, chociażby np. jakimś skojarzeniem, albo pomysłem do którego MG MUSI nawiązać. Smile

malkav · pożeracz systemów

Jeśli chodzi o system wodowski to więcej niż 5 k8 nikt kupować by niemusiał, bo umiejątności dają modyfikatory a nie kości. A pozatym przed wampirkiem mało kto miał 10k10 a teraz mają:> Ewentualnie można wprowadzić dowolny inny system w na k8 testować jedynie efekty specjalne. Rodzaj kostki losu ostatecznego

Magnes · ciągle nie ma czasu

Quba · większy pożeracz systemów

malkav · pożeracz systemów

Wymyśliłem pewną mechanikę dość specyficzną pasującą do tego systemu. Test wykonywałoby się jakby dwa razy. Najpierw rzut k8 który określał by skalę absurdu uzyskanego wyniku. od 1 zupełnie normalnej po 8 zupełnie niesamowitej. A następnie rzut testowy k100 gdzie losowość jest chyba najwyższa, wygoda użytkowania też duża. Test na poziom danej słabości modyfikowany przez umiejętności, nieco podobnie jak w warhamku. Należy tylko opracować ośmio stopniową skalę absurdu testu. Np. pierwszy rzut wynik byłby osiem a następny test udany to próbując przeciąć linę po prostu by się to udało. Jeśli jednak w pierwszym rzucie by wypadło 8, a następnie sukces to linka na przykład tuż przed przecięciem pisnęła by i odpełzła zwijając się w kłębuszek. Przy porażce w drugim teście tak samo. Jak na k8 wypadnie 1 a potem nie uda się test na k100 to linka nie pękła, bądź nie trafiliśmy, jak na k8 wypadnie 8 to linka zaplątała się w nasz nuż, oplątała go i sycząc udusiła, ostrze noża sflaczało jakby było martwe.

malkav · pożeracz systemów

Pisze oddzielnego posta żeby się nie mieszało. Jeśli chodzi o rozpisywanie postaci to jest dział który wymaga rozwinięcia. Zdefiniowanie umiejętności i ich opis. Zwiększenie zakresy cech to podstawa. Dokładny opis ras i klas i wyrównanie statystyk jakie z ich miana otrzymujemy to kolejna ważna rzecz. Proponuje również coś w rodzaju wad i zalet (zady i walety?) to zawsze daje spore możliwości w czasie tworzenia postaci i sporo pomysłów dla mistrza gry i gracza jednocześnie. Nieraz zdażało mi się wykorzystać najdziwniejsze wady i zalety swoich graczy na ich niekorzyść Twisted Evil

Dokładniejsza rozpiska ekwipunku też by się przydała. Może jakieś dziwne rodzaje broni? Śpiewające miecze ala frank sinatra?

Magnes · ciągle nie ma czasu

Od poziomu absurdu bardziej podoba mi się tabelka alternatywna dla rzutów k8 przy wypadnięciu ósemki w podręczniku I edycji - nie pamiętam strony, na której to napisałem.
Poza tym pomysły klimatyczne na wypadek wypadnięcia ósemki, dwóch ósemek itp.:
- gracz wymyśla słowo-klucz, do którego Partacz Gry musi nawiązać w opisie
- gracz wymyśla i opisuje co się stało (tutaj muszą być jakieś granice Wink

).

k100 i k8 wymagałoby rzutu 3-ma kostkami i czytania wyników z różnych kostek. Nie podoba mi się to. Nie widzę też potrzeby rzucania dwa razy - wszystkimi kostkami można rzucić jednocześnie.

W sumie najważniejsze do rozważenia jest:
a- jakimi kostkami rzut ma być wykonywany
b- czy umiejętności/ułomności mają być modyfikatorem (prawie pewne że TAK)
c- czy umiejętności/ułomności mają mieć wartości (np. 0-4) czy tylko BYĆ lub NIE BYĆ
d- co sprawdzane jest w rzucie
e- kiedy wprowadzane są specjalne akcje (ósemka, dwie ósemki itp.)

b już właściwie ustalone
c się waham
a - najlepiej brzmiałoby k8 i k8 albo 2k8, ale może też być k8 i jakaś inna kostka (2k8 małą losowość, 1k8 na test = mała rozpiętość wyników), nawet k8 (określenie klimatu) + k20 (właściwy test)
d - najpewniej cecha (lub suma dwóch jak w pierwszej edycji) i modyfikator umiejętności/ułomności
e - specjalne akcje na pewno przy 8 na k8 ( wtedy sukces lub porażka na drugiej kości decyduje czy był magiczny sukces, magiczna porażka - nazwy robocze z I edycji), dobrze gdyby były możliwe dodatkowe np. dwie ósemki jako coś z tego co powyżej proponowałem (wpływ gracza na grę)

Propozycje mechaniki mogą być dwie (byle podobne), ponieważ mają być dwa sposoby przeprowadzania testu (większość pozostała mechaniki pozostanie taka sama dla obu):
- konserwatywna (w miarę podobna do I edycji)
- reformatorska (większy wpływ graczy na grę, więcej szaleństw)

malkav · pożeracz systemów

hmmm a co powiesz na coś w stylu tej tabelki tylko na zasadzie im bliżej ósemki tym więcej ma do powiedzenia gracz, a im bliżej ósemki tym więcej ma do powiedzenia Partacz?

cactusse · większy pożeracz systemów

Gracz rzuca k8 (aby wyniki równo latały po całej skali).
Jeżeli nie zdał testu, może próbowac sie wyłgać z opresji - odpowiednie tłumaczenie + kolejny test k8 (trudniejszy ?).
Można tak kilka razy (dopóki trudność nie sięgnie niemożliwego ?), ale każde łgarstwo zwiększa stopień porażki.

Stopień 1 - problem ma bohater.
Stopień 2 - problem ma bohater i otoczenie.
Stopień 3 - problem ma bohater, otoczenie i reszta drużyny.
Stopień 4 - nadciaga katastrofa.

malkav · pożeracz systemów

Tak naprawdę to trzeba się zastanowić nad jedną ważną sprawą. Czy mechanika ma być łatwa, ograniczająca ilość koniecznych rzutów i sprzyjająca storytelingowi (jednak w takiej PG będzie miał do powiedzenia więcej niż gracz) czy taka gdzie irytująca ilość rzutów będzie przytłaczała sesję nadając jej charakter kostkomanii (ale każdy rzut to jakaś tam decyzja gracza więc ma tu sporo do powiedzenia). Oczywiście wszyscy (poza D&D no chyba że trafiłem na złych ludzi) starają się wypośrodkować, tak by mechanika była przyjemna i nie przeszkadzała w sesji. Mechanika oparta na k100 i testach poniżej własnej cesze, jest mocna łatwą i przyjemną mechaniką co można zaobserwować w warhamerze. Może podczas walki już trochę mniej ale nadal płynnie się to prowadzi, a daje spore możliwości. Dodając do tego jeszcze jedną kostkę k8 i określając ją jako współczynnik ingerencji gracza w efekt swojej akcji uzyskujemy dość ładny złoty środek, przypominam nadal że na czas walki trzeba to odpowiednio zmodyfikować. Skala mogła by wyglądać tak: 1-gracz nic niema do powiedzenia, 2- gracz daje aluzje którą PG ma obowiązek przekręcić i luźno nawiązać, 3- PG buduję efekt wokół aluzji gracza, 4- gracz podaje rozbudowany opis efekty który PG nieco przekręca, 5- gracz definiuje swój efekt ale musi on być zgodny z aluzją PG, 6- gracz buduje efekt na podstawie aluzji PG, 7 PG z przykrością zgadza się na to co mówi gracz. No i 8 gdzie efekt jest tak kosmiczny i zatrważający że gracz i mistrz gry przelicytowują się kilkakrotnie z coraz głupszymi pomysłami na efekt i sumują je.