autorskie.wieza.org

vilnar · zerkający na systemy

Witam.

Biorąc pod uwagę fakt, iż aby przedstawić całą mechanikę gry musiałbym napisać podręcznik, objętościowo zajmujący nie mniej niźli, każdy inny wydany system RPG, postaram się zaprezentować mechanikę gry w zarysie, który w zależności od pytań postaram się rozwijać.

Przedstawienie samego spojrzenia na świat wydaje się pierwszym z jakże istotnych punktów, jakimi powinienem się zająć, ale stanowi pierwszą ścianę, o którą rozbija się kolokwialne potraktowanie tematu, jakim niewątpliwie jest przedstawienie go na forum. Krócej zaś mówiąc łatwiej powiedzieć niż napisać. Zacznę może od tego, że każda rasa przedstawia inaczej genezę świata. Rozłamy w pojmowaniu zjawisk wyraźnie widać nawet w obrębie jednej rasy, gdzie różnice systemów kulturowo-społecznych, wpływają na wizerunek świata. Na potrzeby zaprezentowania mechaniki, postanowiłem skorzystać z realiów na jakich opierają się Agletini z odłamu Odriana I.
Ktoś, mógłby zapytać mnie, co ma wspólnego rasa z mechaniką gry? Po co opierać się na czymkolwiek tłumacząc mechanikę, która dla całego świata winna być identyczną, w końcu to tylko zasady jakimi kieruje się mistrz gry i gracze, turlając kośćmi. Otóż dla mnie mechanika gry sama dla siebie istnieć nie może, tworzy się ją w oparciu o świat, i niejako dla tego świata. Oczywiście można używać mechaniki z Świata Mroku dla Kryształów Czasu, Warhammera czy Śródziemia. Jak to mówią kwestia gustu. Jednak dla mnie każdy świat opiera się na swoich filarach, jednym z nich jest mechanika, która niewątpliwie stanowi o grywalności danego systemu. Kończąc ten merytoryczny wywód i wróciwszy na tory przyjętego tematu.
Zacznę może od płaszczyzn, gdyż właśnie na nich opiera się mechanika. Wyróżniłem cztery podstawowe płaszczyzny na jakich odbywa się rozgrywka.
- Realną, fizyczną: ITAQĘ.
- Świat ducha, coś jak umbra: ETER.
- Świat dusz: TARQIAL.
- I sanktuarium Asitara: RALIG.
Każda z wyżej wymienionych płaszczyzn odpowiada za zespół różnych cech. I tak:
ITAQA reprezentuje fizyczny aspekt każdej istoty, tak zwane Bio-cechy.
ETER reprezentuje psychiczny aspekt każdej istoty, tak zwane Psycho-cechy.
TARQIAL odnosi się tylko do niektórych istot, reprezentując ich Anim-cechy;
RALIG jako taki odnosi się tylko do cech Amonginów, Solgeangerów ,Atorii, Hu MivraDarów, Dergów, Altraveronu, aniołów i demonów. Choć oczywiście zdarzają się jednostki z innych ras posiadające wpływ na tę płaszczyznę.
Większość ras opisywana jest za pomocą dwóch pierwszych płaszczyzn. Skupię się więc na opisaniu cech od nich zależnych.

ITAQA
Budowa fizyczna:
-Siła:
-Zręczność:
Wytrzymałość:
Moc:
Bioenergia:
Biopole:
Życie:
PI:
Bio zmysły:
-Wzrok:
-Słuch:
-Węch:
-Dotyk:
-Smak:

ETER
Psychika:
-Siła woli:
-Inteligencja:
Opanowanie:
Moc:
Psychoenergia:
Psychopole:
Psi:
PE:
Psycho zmysły:
-Wzrok:
-Słuch:
-Węch:
-Dotyk:
-Smak:

Zdaje sobie sprawę z tego, że to nic nie wyjaśnia, ale na razie muszę zakończyć, czas na mnie. Niebawem postaram się uzupełnić informację o cechach i płaszczyznach. I dalsze części mechaniki. Zależy to jednak od czasu, którego mam niewiele.

vilnar · zerkający na systemy

Podejmując wątek. Wydaje mi się, że nikomu na tym forum nie muszę tłumaczyć takich cech jak siła, zręczność, wytrzymałość, siła woli, inteligencja, czy opanowanie. Wytłumaczę więc tylko te cechy, z którymi, jak zakładam, spotkaliście się po raz pierwszy.

Bioenergia - to część ITAQI zamykająca się w każdej istocie. Im więcej bioenergii, tym łatwiej pokonywać fizyczne ograniczenia wynikające np. z rasy.
Psychoenergia - analogicznie jest to część ETERU. Im więcej tego rodzaju energii, tym silniejszy jest umysł postaci.
Biopole - jest to niewątpliwie jedna z najważniejszych cech fizycznych systemu. Informuje o tym jak wielki wpływ może wywierać postać na daną płaszczyznę. Wynika bezpośrednio z Bioenergii istoty. Używa się jej przy Technikach, ale o tym znacznie później.
Psychopole – jak wyżej, dotyczy tylko innej płaszczyzny.
Moc - w innych systemach określa się mianem poziomu postaci. Choć porównanie to jest dość obrazowe, nie prezentuje istoty sprawy. Moc jako taka informuje mnie w jakim stopniu istota opanowała swoją bio, psycho, czy animenergię. Im większa jest ta cecha tym mniej pola marnuje postać przy wykorzystywaniu technik, i tym silniejsze techniki może opracowywać.
Kontynuując, życie to kolejna z cech jakich nikomu tłumaczyć nie trzeba, co zaś się tyczy Psi to po prostu życie umysłu.
Dochodzimy do ostatnich dwóch cech, jakie mogą wydawać się niewiadomą. PI, i PE.
Skrót PI, rozszerzyć można do postaci Punkty ITAQI, PE - Punkty ETERU.
Jeśli mieliście okazję, w co nie śmiem wątpić, bawić się w gierkę serii Falaut, były to tak zwane punkty ruchu, inaczej mówiąc inicjatywa.

Tak właśnie wygląda zarys cech. W następnej kolejności postaram się wyjaśnić, kwestię ras ( a w tym osi, kostki rasowe , podstawy rasowe, progi). Później na przykładzie wytłumaczę jak tworzy się postać, aby zaprezentować wam zależności w cechach, czyli co z czego wynika. Zaprezentuje kartę, tę dla MG i dla gracza. A co później to zobaczymy, mam wszak tego pod dostatkiem, na następne 200 postów. A ponieważ rano do pracy, sesja nie daje mi spokoju, "dopóki trwa, życia nie ma", i nie ma czasu na napisanie czegoś więcej, i sklecenie tego porządniej.
Czekam na jakieś komentarze, mogą być negatywne, wszak krytyka może tylko i wyłącznie poprawić to co stworzyłem, a więc jest jak najbardziej wskazana. Smile

vilnar · zerkający na systemy

Możliwe, iż zacząłem trochę nie tak jak powinienem. Zamiast opisywać mechanikę powinienem był napisać długą historię o świecie, jego realiach, rasach go zamieszkujących itp. Wyszedłem jednak z założenia, że mechanika stanie się pretekstem do przedstawienia tego wszystkiego. Gdyż poprzez mechanikę łatwiej zrozumieć niektóre zależności między istotami, rasami, planetami czy osiami. Jest to związane z tym, iż mechanika powstała w oparci o system stając się jego filarem. Zależy mi jednak na dyskusji, o ile w ogóle udami się takową podjąć. Co do klimatu najlepiej oddadzą go chyba wprowadzenia, o to jedno z nich:

Gdy narodził mu się syn, rozłożył szeroko chude ramiona i wzniósłszy ręce ku górze ze łzami w oczach dziękował swej pięknej żonie za dar, jakim zdołała go obdarzyć. Zawsze Ją kochał, wiedział, że ona Go nie, lecz teraz nie miało to już większego znaczenia.
Umierał…

Bogowie wysłuchali jednak jego próśb. Dając mu przed śmiercią, prawdziwe szczęście.Wiedział, że niewiele czasu pozostało mu, aby wszystko przygotować. Dlatego właśnie tak bardzo się śpieszył. Zgodnie ze starym prawem, niemowlę musiało zostać zaniesione przed oblicze starszyzny, która to miała zadecydować o dalszym losie młodego Alaviusa. Czy dziecko będzie żyć, i tak jak każdy z rodu Armitvar stanie się magiem, czy zostanie porzucone na pewną śmierć, w dzikich ostępach północnych gór? Drahagnon nie miał wątpliwości, wyczuwał olbrzymi potencjał dziecka. Chłopak stanie się silniejszy od swego ojca. - Pomyślał z uśmiechem.

Największy problem, i zagrożenie, stanowiła jednak Matka. Gdy dowie się o tym, że niebawem owdowieje, nie będzie chciała, aby dziecko wszystko odziedziczyło, zamknęłoby jej to drogę do władzy i przywilejów. Czy byłaby zdolna skrzywdzić własne dziecko? Drahagnon wolał tego nie sprawdzać.

Drahagnon Armitvar, Pierwszy Horn Vainarr, umarł.

Los chciał, aby kwilące do matki niemowlę, zostało porzucone w niegościnnym, Moa-Grin.

A czasy Królestwa Vainarr przeminęły wraz z Magią stanowiącą jego potęgę.

Nastały nowe czasy, krwi i żelaza.

Północną przełęcz trudno było przebyć nawet o tej porze roku, tym trudniej, gdy jest się rannym. - Pomyślał. - Cholera wiedziałem, że nie warto było drażnić tych strażników! Fakt, faktem moje górą. - Uśmiechnąłeś się, wypluwając zebraną w ustach krew. - Może gdybym tylko wiedział gdzie teraz jestem, byłoby… ( Niepokojący, głuchy krzyk rozszedł się po granitowych ścianach przełęczy.)…łatwiej?! - Magrid, chciałby prawdopodobnie walczyć, lecz nie widział wroga, którego mógłby przeczesać swym dwuręcznym mieczem. U jego stóp zawinięte w płócienny koc leżało małe dziecko.
Przełęcz przeszyła rycząca gniewem błyskawica, uderzając w skałę. Magrid ujrzał wejście do niewielkiej jaskini. Wziąwszy zawiniątko i podpierając się na mieczu, ruszył w jej kierunku. Tylko jedna obserwująca to istota wiedziała, jaką rolę w dziejach świata odegra owe dziecię…

Jak się nazywasz, dziecię Moa-Grin?

Wiatr odpowiedział:

Lavaeolus.

Magnes · ciągle nie ma czasu

Hm... nie całkiem rozumiem to wprowadzenie, za bardzo "poetyckie" i wymyślne, za mało informacji niesie.

Farvus · degustator autorek

Aaa...ale o czym jest to RPG?
Przeczytaj sobie jakiś rewers głównego podręcznika. Może cię zainpiruje Smile

vilnar · zerkający na systemy

Ciekawe spostrzeżenia. Dziękuję za ich poczynienie, i w granicach swych możliwości postaram się panom odpowiedzieć . Po pierwsze "wprowadzenie". Prolog, gdyż tak wygodniej będzie mi nazywać tę formę, jest integralną częścią każdej sesji. Od niej rozpoczynam każdą z nich, nie jest on jednocześnie bezpośrednio związany z fabułą, jest raczej luźnym do niej nawiązaniem. Ta forma, pomaga mi wprowadzić odpowiedni nastrój, przemycając oczywiście pewne treści, ale nie one stanowią sedno sprawy. Chodzi o klimat.

Ponieważ wychodzę z założenia, iż żaden gracz nie powinien posiadać nadmiernych informacji o świecie, doprawdy irytujące bywały sesję gdzie ten czy inny gracz cytował mi charakterystyki czy inne bzdury z podręcznika, postanowiłem wprowadzić w autorce instytucję "pięciu podstawowych sesji". ( Poza tym, czy znacie kogoś kto posiadając informację na temat klucza, udawać będzie, iż nie wie gdzie jest ten klucz? Podświadomość człowieka to silna zabawka, a niewiedza bywa błogosławieństwem. ) Podczas nich gracz ma okazję poznać swoją postać i jej umiejętności. Szeroko pojętą kulturę społeczności w jakiej żyje, biografię postaci, którą gra aż do momentu gdy zaczyna prowadzić postać, zbiór informacji na temat znanych mu postaci niezależnych i miejsc: to wszystko zawiera czarna książeczka, którą każdy z graczy dostaje na pierwszej sesji. Można to potraktować jako zindywidualizowany podręcznik gracza. Wracając do wprowadzenia: stanowi go pięć podstawowych sesji (rozgrywanych indywidualnie z każdym z graczy). Po nich gracz decyduje czy dana postać mu odpowiada, czy zaczynamy zabawę raz jeszcze. Tyle jeśli chodzi o podstawy, nie wdając się w szczegóły. Mam nadzieję, że rzuciłem na tę kwestię choć odrobinę światła.

Zaś jeśli chodzi o inspirację rewersem głównego podręcznika do innego systemu RPG...
Na razie z braku czasu, nic takiego nie sklecę, ale specjalnie na potrzeby tego fora, pomyślę o tym.
Lakonicznie sprawę ujmując, gdybym powiedział, iż mieści w sobie światy niczym Forgotten Realms, byłbym najbliższy prawdzie. Wcześniejsze doświadczenia nauczyły mnie, że nie można grać ciągle w Warhammera czy Cyberpunka, ludziom potrzebna jest co jakiś czas zmiana. Taką możliwość daje mnogość planet, a więc i kultur z którymi mogą się spotkać grający. ( np. pierwsza prowadzona przeze mnie kampania, odbywała się na dwóch osiach, łącznie na sześciu różnych planetach). Coś jak Arcanum, tylko na większą skalę. Na razie zmuszony jestem pozostawić ten temat, ale na pewno powrócę do niego, z gotową kartą rewersu do nieistniejącego podręcznika. Mam nadzieję, że będę miał okazję odpowiedzieć na wszystkie wasze pytania, o ile starczy mi czasu, no i oczywiście o ile jeszcze jakieś będą.

vilnar · zerkający na systemy

Poza tym jeśli tak oceniasz tamten prolog to co powiesz o tym:

Stał, miecz trzymał w górze, ogniem iskrzyły mu oczy,
Jak złoty tygrys w krwi rozlanej broczył...
U nóg zwycięzcy, klęczy pokonany.
Jęk jego, rychły koniec zapowiadał. Mówił z uśmiechem, szyderstwem po społu:
Rozmyśl się, radzę! - Miłość, nienawiść, zniewaga...
- Jej bezpieczeństwo, twej śmierci wymaga? Obrońco...
- Tyś brat mój... ramie swe powstrzymam, słowo...
- Powiedz, że poniechasz mojej narzeczonej.
Przegrany podniósł wzrok, blaskiem zaślepione oczy,
zdały się wątpić, czy śmierć ich już nie mroczy...

- Oszczędź więc trudów sobie, a mnie próżnych życzeń...
- Spadłem zbyt nisko, bym się bał spaść niżej...
Pomyślał patrząc, w twarz przyjaciela;
Jest ona jedna, o której duch marzy,
Której, spojrzenie wciąż czuje na twarzy.
W życiu moim jedyne dotąd pociechy,
Były: mój klan, mój miecz i jej słodkie uśmiechy...
Mówił dalej mimo bólu...
- Nie! Nie mam prawa prosić i nie proszę!
- Co zesłane, cierpię bracie, co znieść musze, znoszę!
Patrzył...
Jak blask po licu tygrysa przebiega i znika,
Dzika wesołość w oczach jego błysła...
Mówił wesoło, choć smutek wyrażał...
- Krótka rozmowa... Przykro mi Elethielu, lecz sam sobie taki koniec obrałeś...
- Przecież wiedziałeś... Czym Ona dla mnie...
Nie wiedzieć czemu, postanowił podnieść głowę...
Spod zmarszczonych brwi spojrzał nań z trwogą.
Laj ne Mio Gadre Arno Eris...
Broń spadła, niczym kara bogów...
Tak się zaczęła owa historia...

Farvus · degustator autorek

Chyba mnie nie zrozumiałeś o co chodzi z tym rewersem. Jeśli to jest jakaś prezentacja twojego systemu to przydało by się max. pięcio zdaniowe wprowadzenie. Dopiero po trzecim poście dowiedziałem się że to fantasy ale wciąż nie wiem co, gdzie, kiedy i dlaczego.
Coś na zasadzie "To świat pełnego magii i pradawnych wierzeń, dzikiego zachodu w którym bohaterowie jako rewolwerowcy walczącymi po stronie prawa z bandytami i stworami z bagien".

Klimatyczne wprowadzenia są dobre ale widziałeś kiedyś trailer do filmu, który ma pół godziny wybuchów i na samym końcu powiedziane jest że to historia o amerykańskich żołnierzach walczących w wietnamie? Wszyscy znudziliby się po pierwszych 10 minutach i przełączyli na inny kanał telewizyjny.

vilnar · zerkający na systemy

Zrozumiałem. Wyraziłem się widać mało precyzyjnie, wobec czego, postaram się to szybko naprawić. Wolałbym uniknąć formułowania lakonicznych sformułowań typu: - "To świat pełnego magii i pradawnych wierzeń, dzikiego zachodu w którym bohaterowie jako rewolwerowcy walczącymi po stronie prawa z bandytami i stworami z bagien". Być może dlatego, iż "Solaris Somnus" to nie Deadlands (pierwsze skojarzenie jeśli idzie o twój opis), a jak już wspomniałem Forgotten Realms, czyliż mieści w sobie wszystko...

Skoro jednak nalegasz spróbuję:
-"Solaris Somnus, to wszechświat pełen marzeń i snów, pełen wszystkiego co potraficie sobie wyśnić i opisać słowami. To wyobraźnia."

Ponieważ właśnie tym jest RPG, wyobraźnią i tym co potrafimy z jej pomocą stworzyć. Może to dość niezwykłe podejście, ale nie lubię zamykać się w sztucznych granicach, a opis jaki stworzyłeś dobry jest dla zaledwie jednej planety, co zaś za tym idzie musiałbym stworzyć podobny opis dla każdej z nich, a to zadanie dość karkołomne...

Nie rozumiem jednak co masz na myśli pisząc o klimatycznych wprowadzeniach. Mówisz o sesjach, czy o epilogu?

Szabel · większy pożeracz systemów

Arioch · zerkający na systemy

vilnar · zerkający na systemy

Witam.

Bez wątpienia masz rację. Twoje, lub szerzej wasze wątpliwości, są jak najbardziej uzasadnione, nie mam co do tego żadnych wątpliwości, ani złudzeń, jednak przedstawienie systemu w suchym, krótkim opisie, leży poza moimi możliwościami. Przede wszystkim dlatego, że nigdy nie stworzyłem podręcznika, ani spójnych ram w jakich mógłbym to ująć i wam tutaj przedstawić. ( Wobec czego to co tutaj robię, można potraktować jako taką próbę ).Postaram się odpowiedzieć na wszystkie pytania, naświetlając każdą kwestię przez was poruszoną.

Arioch · zerkający na systemy

vilnar · zerkający na systemy

Wobec czego spróbuję stworzyć spójny, prosty, mało poetycki opis, i wam go tu przedstawić. Coś jak esencje pomysłu, o której pisze Arioch, lub wcześniejszy postulat Farvusa. Dziękuję za wszelkie uwagi, i najszybciej jak to tylko będzie możliwe postaram się coś takiego przygotować. Wtenczas zaczniemy dyskusję dalej, przynajmniej taką mam nadzieję.

vilnar · zerkający na systemy

Poza tym daleki jestem, od "zakochania w bezmiarze swoich pomysłów". Dużym wyzwanie jest dla mnie próba przedstawienia tu mojego systemu, ale skoro powiedziało się "A"... to trzeba spróbować powiedzieć "Z".